سلام دوستان
امروز بی اختیار داشتم به این مطلب فکر میکردم که چقدر ما در برابر بزرگی خدا ناچیز وکوچکیم.
قطعا همه شما حداقل یکبار براتون اتفاق افتاده که برای رفتن به مسافرتی وجایی سفر هوایی را تجربه کرده باشید
وحتما هنگامی که از اوج اسمانها به زمین نگاه میکردید وجز تصویری نا مفهوم از پستی و بلندیها نمی دیدید دردل
احساس کردید که چقدر به خدا نزدیک شده اید (البته اگر کنار پنجره بودید ومطمئنا هوای صافی هم بر قرار بود)
البته طبق این باور که همه ما خدا را به خاطر عظمت بی کرانش در اوج اسمانها میدانیم در حالیکه او در همه جا
حظور دارد "من از رگ گردن به شما نزدیکترم" ایا تا به حال به این موضوع هم فکر کردید که در حالیکه همه ما
موجودات در نظرش اینقدر کوچکیم " شاید به اندازه یک مورچه " چگونه او با این همه مهربانی غیر قابل توصیف
اینگونه عنایت به من , شما و به همه موجودات زنده دارد ؟؟؟
به حق است اگر فقط لحظه ای به عمق این مطلب فکر کنیم سر بر سجده شکر بسائیم.
من فقط می توانم بگویم " فتبارک الله احسن الخالقین"
شما چه میگوئید؟؟؟؟
:جستجو